στιλβηδόνα

η / στιλβηδών, -όνος, ΝΜΑ

στιλπνότητα, λαμπρότητα, στίλβη

μσν.-αρχ.

ακτινοβολία (α. «στιλβηδόνες ὀφθαλμῶν», Φιλόδ.

β. «ἡ τῶν ὅπλων στιλβηδῶν», Νικ. Χων.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < στίλβω + εκφρ. επίθημα -ηδών (πρβλ. ἀχθ-ηδών, λαμπ-ηδών)].